Vibrato to regularne, pulsujące, niewielkie zmiany wysokości dźwięku.

Podstawą naturalnego wibrata głosowego jest nierównomierność (brak pełnej synchronizacji) drgań strun głosowych, dzięki którym powstający "stukot" sprawia okresową "pulsację" głosu.

Jakość głosu śpiewaka – jego barwa, ciepło i ekspresja – w dużej mierze zależy od właściwości wibrata.

Charakterystyka wokalnego wibrata nie zmienia się od momentu mutacji, a tylko w emerytalnym wieku wibrato przechodzi w drżenie (tremolo) głosu.

Lifehacki:

Wyobraź sobie, że jesteś śpiewaczką/-kiem operową/-wym: spróbuj wykonać wibrato w rejestrze głowowym (sylaba "ma"), a następnie przenieś ten sam dźwięk do rejestru piersiowego na wygodnej dla Ciebie wysokości dźwięku.

ĆWICZENIA:

1. „MMM” – z zamkniętymi ustami spróbuj „pohuśtać” dźwiękiem w górę i w dół;
2. „MII / MOO / MUU / MAA” – z otwartymi ustami próbuj „pohuśtać” dźwiękiem w górę i w dół;
3. „A-a-a” – z audio akompaniamentem;
4. „U-u-u” – z audio akompaniamentem.